Helmondse wordt ziek van de zon: Ik wás een grote zonaanbidder

Een grote hoed op haar hoofd werpt net voldoende schaduw op Madelons gezicht. Eronder draagt ze een ruim bemeten zonnebril. Een speciale bril die ook aan de zijkant geen licht doorlaat, ligt voor haar op tafel. ,,Ik ben allergisch voor UV-B-straling. Dat betekent dat ik achter glas of met dikke lagen kleding aan redelijk beschermd ben. Maar soms gebeurt het dat er per ongeluk toch wat straaltjes zon op mijn huid vallen. Of nét iets te veel daglicht. Een uur of zes later begint dan de ellende", vertelt Madelon onder het luifel in haar achtertuin, regelmatig haar nek en armen krabbend. 

,,Mijn huid gloeit dan alsof ik heel erg verbrand ben, m'n ogen zwellen op en het gaat verschrikkelijk jeuken, over mijn hele lijf. Het voelt als een combinatie van heel ernstige zonnebrand en jeuk. Alsof je in de brandnetels hebt gelegen. De enige manier om het een klein beetje draaglijk te houden, is me te bedekken met icepacks."

Geen behandeling
Daarnaast smeert Mudde zich vaak in - zeker tijdens deze warme dagen - met zonnebrand factor 50. ,,Niet dat dat overigens zo heel veel zoden aan de dijk zet. Behandelmethodes? Die zijn er niet. Er is heel weinig bekend over deze aandoening, omdat er maar heel weinig mensen zijn die het hebben. Er wordt geen onderzoek naar gedaan."  

Om zich te beschermen draagt Madelon altijd veel kleding. ,,Een zomerjurkje? Kan ik niet meer aan. Kleding moet altijd voldoende dikte hebben, anders laat het nog straling door. Door deze ziekte ben ik niet de vrouw meer die ik graag wil zijn." 

Ze klinkt verdrietig. ,,Vroeger was ik een fervent festivalganger. Maar dat is voorbij. Het is geen lolletje om daar gemummificeerd rond te lopen. Snikheet en het ziet er niet uit."