Opinie: Reanimatie heeft meestal geen zin
De internisten Yvo Smulders en Frank Bosch betogen dat mensen zich wel drie keer moeten bedenken voordat zij een reanimeer-mij-nietpenning omhangen. Dat is een wijs advies. Maar vervolgens concluderen zij dat je zo'n penning maar beter niet kunt aanschaffen, want over uw overlevings- en herstelkansen valt pas iets te zeggen als de situatie van een hartstilstand zich voordoet. En de enige die daarover een oordeel mag vellen, is de professionele hulpverlener.
De auteurs wekken sterk de indruk dat dragers van een nietreanimeerpenning slecht geïnformeerde burgers zijn. De Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE), die de penning in 2007 ontwikkelde, heeft deze met bijbehorende relevante informatie aan tienduizenden mensen verstrekt. Inmiddels geeft de Patiëntenfederatie de penning uit. Bij de overdracht van de penning, vorige week woensdag, kwam een feit aan de orde dat gemakshalve door Smulders en Bosch wordt genegeerd: acht op de tien mensen die gereanimeerd zijn, overlijden binnen enkele dagen alsnog. Vaak gebeurt dat na een voor alle betrokkenen dramatisch verblijf op een intensive care en nadat is besloten dat verder behandelen geen zin meer heeft. Dit laatste besluit heeft grote invloed op het cijfer dat hoort bij het aantal geslaagde reanimaties zonder schade. Immers, wordt er wel doorbehandeld, dan zal bij overleven de restschade groter zijn - en dat komt de gunstige statistieken niet ten goede.
Acht op de tien mensen die gereanimeerd zijn, overlijden binnen enkele dagen alsnog
Daar komt bij dat niet alle dragers van een penning ernstig ziek of hoogbejaard zijn. De NVVE kent vele voorbeelden van mensen die van mening zijn dat bij een hartstilstand hun moment van overlijden is gekomen en dat de natuur zijn beloop moet hebben.
Ook een andere bewering van de auteurs vraagt om correctie. Zij schrijven dat een hulpverlener een behandelverbod mag negeren als hij geen nadere informatie heeft over uw achtergrond. Dat geldt alleen als er gegronde redenen zijn om aan te nemen dat iemand op het moment van ondertekening van het behandelverbod niet wilsbekwaam was, dus niet begreep wat de verklaring inhield, of als er twijfel is over de afkomst van de penning. Wanneer een arts ook na herhaaldelijk aandringen weigert een behandelverbod na te leven, kunnen juridische stappen worden ondernomen. In een kort geding kan via de rechter het stopzetten van alle behandelingen worden geëist.
Opinie: Reanimeer-mij-nietpenning is levensgevaarlijk. Van de overlevenden na reanimatie rapporteert 80 tot 90 procent een goede kwaliteit van leven. Lees het hele artikel hier.
Smulders en Bosch hadden het moeten laten bij het advies dat je je goed moet bedenken voordat je een penning aanschaft
Smulders en Bosch dragen op deze manier bij aan de 'onjuistheid in de informatievoorziening rondom de penning' die zij anderen verwijten. Zij hadden het moeten laten bij het advies dat je je goed moet bedenken voordat je een penning aanschaft. Het zou overigens mooi zijn als de huisarts daar zelf ook een actieve rol in pakt door het onderwerp tijdig bij zijn patiënt aan te kaarten.
Agnes Wolbert, directeur NVVE (Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde)