Als we boos op iemand zijn, horen we in een verklaring al snel vergoelijking
Bij het ROC Zadkine hebben leraren gefraudeerd. Ze hebben tentamenvragen aan leerlingen gegeven - met de goede antwoorden er bij. Leerlingen die absent waren, zijn als aanwezig geregistreerd - dan konden ze hun beurs behouden. Je wordt er heel boos van.
Rector Luc Verburgh reageert. Hij is duidelijk: de leraren hebben een doodzonde begaan. Dit kan niet en mag niet, zegt hij.
Maar de rector voegt er wat aan toe. Hij legt ook uit wáárom de leraren dit deden. Ze zijn erg betrokken bij de leerlingen. Ze willen dat de opleiding het goed doet. Ze willen dat veel leerlingen hun tentamens halen.
Is het verstandig om het gedrag van de leraren te verklaren? Niet altijd - er is nu eenmaal het bekende mechanisme: het gaat niet om wat jij zegt, maar om wat wij horen.
Bovendien, er is een tweede mechanisme: als wij boos op iemand zijn, dan horen wij in een verklaring al snel een soort vergoelijking. Als de rector de goede bedoelingen van de leraren zo benadrukt, wat is dan het sfeertje op Zadkine, vraag je je af. Is het daar misschien een beetje te soft, allemaal?
Even naar de website. Daar gaat het helemaal niet over fraude of doodzondes. Het gaat over ‘fouten in de communicatie over tentamenopgaven en -antwoorden’. Dat is wel heel soft en vergoelijkend. Er is toch echt iets mis met de cultuur daar, denk je.
Hans de Bruijn is bestuurskundige en debatspecialist. Wekelijks analyseert hij de sturende taal van beleidsmakers.