Dieptepunt in samenleving: vertrouwen in moslims verdwijnt (nlkiosk.nl)

@13

Het kabinet de Jong (1967-1971, VVD en huidige CDA) heeft onder zware lobby van het bedrijfsleven gezinshereniging en huisvesting van de Staat in de verdragen met Marokko en Turkije moeten zetten, waardoor deze "gastarbeiders" niet tijdelijk zijn!

De gastarbeiders hiervoor, onder andere Italianen, Spanjaarden en Portugezen zijn hier wel tijdelijk geweest, na gedane zaken keerden ze weer naar huis.

Dit is wat de meeste mensen niet weten, het bedrijfsleven en rechts Nederland hebben gesmeekt om deze goedkope ongeletterde buitenlandse werknemers, na "uitbuiting" heeft het bedrijfsleven deze goedkope ongeletterde buitenlandse werknemers losgelaten in de NL samenleveing.

Het bedrijfsleven de lusten en NL samenleving de lasten

En al weer een haatzaai draadje!

@42
Volgens mij komt dit door het enorme cultuurverschil dat er bestaat tussen de bestaande bevolking en de nieuwelingen. Dit verschil wordt maar niet kleiner, ook omdat dat door o.a. imams in stand wordt gehouden. De jongeren voelen zich buitengesloten/ sluiten zich buiten, klitten bij elkaar in de moskee en zijn daar een gewillig slachtoffer voor het wij-zijn-de-uitverkoren-gedachtegoed en gaan zich, nu nog grotendeels ondergronds, verzetten tegen die boosaardige, verderfelijke maatschappij.
Zonde!

@51 Garriet

Vergeet niet het kabinet Den Uyl (PvdA) wat niet wist hoe snel de recent ontdekte aardgasbaten uit te geven door gezinshereniging toe te staan ipv de ingehuurde contractarbeiders terug te laten keren en de door hen in hun werkzame leven opgebouwde rechten (AOW en bij ziekte en/of afkeuring ZW danwel WAO) in één keer af te kopen.

In die tijd zijn zowel de Nederlanders als de gastarbeiders bij de neus genomen. De Nederlanders werden opgezadeld met een vrijwel analfabete kansloze onderklasse en de hier blijvende gastarbeidersgezinnen kwamen er achter dat het door vader gespaarde "vermogen" thuis veel en hier geen d*nder was en zij weer in een vergelijkbare uitzichtloze situatie waren beland als die ze ontvluchtten toen ze besloten naar Nederland te komen.

Zij waren beter af geweest als ze in eigen land voor zichzelf iets op hadden kunnen zetten met hun spaargeld plus afkoopsom. En wij waren beter af geweest zonder die mensen die geen enkele voeling hadden met onze way of life.

Maar helaas, gedane zaken nemen geen keer dus de enige weg om er mee te leren dealen ligt voor ons. Wat achter ons ligt is voorbij.

@54 correctie

het door vader gespaarde "vermogen" thuis veel en hier geen d*nder ***waard*** was

Ik heb nooit enig vertrouwen in moslims gehad.

@21 , @info,

Volgens mij overschat u Nieuwskoerier.
Hoeveel moslims lezen/posten er überhaupt in Nieuwskoerier?

@3 Nee, dankzij het nederlandse volk wat die beleidsbaasjes gekozen heeft.

@58 Zo is het, al zou ik het wat breder willen trekken naar het Europese volk.

@54

Den Uyl heeft totaal niets te maken met gezinshereniging, dit heeft Roolvink (kabinet de Jong) geregeld.

https://groups.google.com/forum/#!topic/nl.politiek/smn92UrbHO4 omdat http://www.elsevier.nl/web/Artikel/178529/Geschiedenis-Toch-niet-zo-tijdelijk.htm niet meer aanwezig is.

Opnieuw zei Den Haag het een en deed het ander. Nog geen twee jaar nadat de
regering had gezegd dat Nederland geen immigratieland was, sloot Nederland
een wervingsverdrag met Marokko dat de weg opende voor de arme Rif-
Marokkanen - voorheen kwamen Marokkanen vooral uit andere regio's. Het was
het voor Nederland meest onvoordelige wervingsakkoord ooit. Andere
verdragen bepaalden dat werknemers bij werkloosheid moesten vertrekken,
maar voor Marokkanen gold dat niet. Ook zei Nederland toe Marokkanen te
helpen bij de huisvesting, iets wat voorheen als taak van de werkgever werd
gezien. En als klap op de vuurpijl werden illegale Marokkanen
gelegaliseerd. Opmerkelijker nog was dat het verdrag expliciet de
mogelijkheid van gezinshereniging noemde.

De massale immigratie van gezinnen werd niet voorzien. In de ministerraad
werd alleen gevraagd hoeveel vrouwen de polygame 'Mohammedanen' mochten
meenemen. 'Eén,' luidde het antwoord. Over het aantal kinderen maakten de
bewindslieden zich geen zorgen. Volgens minister Roolvink telde het
gemiddelde Marokkaanse gezin net zoveel kinderen als het Nederlandse.

Naast de nog altijd toenemende stroom gastarbeiders ontstond vanaf circa
1969 een stroom gezinsherenigers. Vooral veel Turken en Marokkanen waren na
de recessie bang om terug te keren omdat ze dan wellicht niet opnieuw naar
Nederland konden komen. Vaak onder druk van hun vrouw, die zonder man in
Marokko of Turkije niks mocht, haalden ze hun gezin dan maar naar
Nederland.