Opinie: Het politiek correcte wegkijken is terug van weggeweest

Scholen worstelen met verschillen in culturen. Uit een recent onderzoek van DUO Onderwijsonderzoek bleek dat leraren en schoolleiders zich vaak voor lastige situaties gesteld zien. Leerlingen mogen niet meedoen aan de kerstviering, vaders die leraressen geen hand geven, meisjes die niet mee op zwemles mogen.

Horen deze klachten bij leerkrachten die zich niet weten aan te passen aan de nieuwe situatie met veel moslims in de klas? Sterker nog, is hier niet sprake van puur nationalisme, omdat door scholen uit bekrompenheid aan de Nederlandse waarden wordt vastgehouden? Ja, als je de recente discussie over homonationalisme volgt. Daar wordt weer uit oude vaatjes getapt. Tot 9/11, de Nederlandse Fortuynrevolte en later de moord van Van Gogh (2004) stond hier te lande de positie van het culturele relativisme fier overeind.

Gedwongen huwelijk, meisjesbesnijdenis, eerwraak, kindhuwelijk, polygamie, meisjes na de schoolvakantie achterlaten in het land van herkomst: de Nederlandse politieke elite, met name het feministische deel ervan, stond op de bres voor deze rechten van de islamitische migranten. Machteld Zee heeft het 'verraad van de feministen' inmiddels aan de kaak gesteld. De laatste jaren was het aanspreken van moslims in West-Europa op hun intrinsieke afkeer van heidenen, afvalligen, homoseksuelen en vrouwenrechten korte tijd salonfähig, althans, het werd niet weersproken.

De consensus leek te zijn dat de geproclameerde multiculturele samenleving vooral op wensdenken berust. We zien nu echter een comeback van het aanpalende cultureel relativisme. Linkse activisten proberen hun sinds 9/11 verloren gegane ideologische hegemonie weer terug te krijgen. Wel gek om dat nu te doen, want met name de recente Turkije-crisis bracht de parallelle samenlevingen van de Erdogan-Turken in West-Europa aan het daglicht en daarmee ook de puinhopen van het multiculturele ideaal. Met dank aan Erdogan!

Waar zit nu de pijn van 'links'? Rechtse partijen manifesteren zich in de islamdiscussie als progressief, maar dat is natuurlijk verdacht. De kritiek van Wilders, Baudet, Ellian en andere als 'rechts-conservatief' gekwalificeerde politici en intellectuelen wordt nu als opportunistisch neergezet. De nieuwe scheldwoorden: nativisme en homonationalisme. Immers, islamcritici zouden alleen op de bres voor homobelangen staan, omdat het een 'typische Nederlandse' verworvenheid is die verdedigd moet worden tegen bedreigingen van buitenaf.

Rechtse mensen zouden dus hun xenofobie verstoppen achter kritiek op homohaat van moslims. Bovendien, er zijn in absolute getallen toch meer witte Nederlanders dan islamitische migranten die homo's niet accepteren? Het is het type argumentatie dat de positie van de vrouw in de SGP opblaast tot een kolossaal Nederlands probleem dat met de genoemde praktijken in islamitische migrantenkringen is gelijk te stellen.

Zo zijn er meer drogredenen te bedenken. Ik help maar even mee. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft onlangs in de discussie over de integratie van minderheden bepaald dat de ouders van twee moslimmeisjes in het Zwitserse Basel hun dochters moeten laten deelnemen aan het in Zwitserland verplichte gemengde schoolzwemmen.

In de bekende logica van het verwijt van homonationalisme past dit als een bevestiging van het superioriteitsgevoel van Europa, van West-Europese waarden zelfs. Foute boel natuurlijk! Maar het kan nog fraaier. Elma Drayer wees onlangs in deze krant op het palet aan redenen die inmiddels als excuus voor homohaat (door moslims) worden opgevoerd: het is een reactie op hun gemarginaliseerde positie in onze samenleving, het wordt door het negatieve stigma uitgelokt of het heeft met het gepolariseerde integratiedebat te maken. Eigenlijk kunnen deze homohatende moslims er dus niets aan doen?

Het zijn de potsierlijke stuiptrekkingen van de aloude politiek correcte visie dat achterstandsproblemen altijd door de samenleving wordt veroorzaakt. Wegkijken is dus gewoon weer terug van weggeweest. Het multiculturalisme is nog springlevend. De politieke en intellectuele elite blijft losgezongen van de sceptische meerderheid in de samenleving. Dit is echt een bron van zorg!

^{Herman Blom is auteur van Migranten in de Nederlandse samenleving.}