Syrië moet de bommen die de Verenigde Staten op dat land gooien zelf betalen. Dat heeft de Amerikaanse president Donald Trump gezegd. Volgens Trump is het een ‘verschrikkelijk slechte deal’ dat de Syriërs de bommen krijgen terwijl de Amerikanen daar de rekening voor betalen.
“Waarom betalen wij?”, vraagt Trump zich af. “Die bommen zijn nu van hen. Het zijn de meest fantastische bommen die je ooit hebt gezien, ze zijn fenomenaal.”
En als ze niet betalen, krijgt Syrië geen bommen meer?
Is dit nu echt nodig?
Geef die man toch een kans.
Hij is nog maar honderd dagen president.
Corrie.
Zo is dat.
Van mij mag er ook wel een atoombom op Syrië en nog voor nop ook. Zijn we dan eindelijk van dat gezeik af. Het enige wat ze kunnen doen is elkaar afmaken.
Soennieten of Sjiieten, het is allemaal één pot nat.
Corrie.
Voordeel is dan wel dat je vluchtelingen nog makkelijker uit zee kan plukken omdat ze dan als vanzelf licht geven…
Verder gruwel ik bij de gedachte Corrie van hiernaast.
Nooit gedacht dat ik ooit de zin “verkeerde soort populisme” van Rutte zou gebruiken. Toch doe ik het. Trump is iemand van het verkeerde soort populisme.
Het is een griezel die te vergelijken is met Jesse Klaver.
Corrie.
Wauw!
Jij weet het onverenigbare te verenigen!
Een imitatie van Obama is eigenlijk toch best wel net Trump.
“Toch doe ik het…”
OK?
“Trump is iemand van het verkeerde soort populisme.”
Nee, echt????
“Het is een…. is met Jesse Klaver.”
Nee Corrie, bij nader inzien, doe het toch maar niet….
Want
A. Het raakt kant noch wal
B. Het slaat als een tang op een varken
C. Het klinkt als een lul op een drumstel.
D. All of the above
En het antwoord is….?
Maar er zit WEL wat in de betaling door Zuid-Korea en Japan voor het rakettenschild.
Afgeschoten of niet geeft geen garantie over;
Het tekort aan empathie.
Voorgeschoten geeft groene gruwel over.
Het voorschot aan pepsine,
vanwege tekort aan benzine.
Groene stroom pepsinogeen doet braken braken, pepsine geen.
De kleur van braken “groen”? Kan elke kleur zijn wat je tevoren in je maag deed doen.
Het kwaad geschil is wat je maagslijmvlies niet op kan vangen maar wel het teiltje na je wangen te hebben opgebold waarna de maaginhoud uit je mond rolt.
Ik hoop en blijf hoop houden op asperge, de “r ” in de maand belooft, beloofd geen gebakken lucht maar air om te ademen in het gezicht van Marcel.
Hoop doet leven maar drool doet kleven, dewelcke niet door louter zeven
haar trotseloos bestaan ontvliedt.
Air is muziek, maar marcel niet.