Het is nog steeds winter, en alles huilt. Het weer reutelt zijn asgrauwe doodsadem over de stad; Slappe wind en slappe wolken waaruit slappe druppels treurige kul uit naar beneden dralen. De televisie schuift met schorre stem van het schreeuwen allerlei twijfelachtige figuren naar voren, droeftoeters die halfbakken lulkoek ophoesten alsof ze willen aftasten hoe goed je zit op te letten en waar ze mee weg kunnen komen.

Ach.

Ze doen maar. Ik ga soep maken. Je mag meedoen, als je wil. Of niet. Suit yourself.

Koop
1 flink stuk rundvlees, met bot
1 grote winterpeen, of een bosje kleine kutwortels voor mijn part
Twee stengels selderij
2 uien
2 teentjes knoflook
1 pot runder-, kippen- of groentebouillon
1 aardappel
2 eetlepels Italiaanse kruiden
3 laurierblaadjes
Peper & zout

De groenteafdeling: kies minstens drie van de onderstaande dingen
1 prei
2 courgettes
1 blik kikkererwten
1/2 bloemkool
1 blik tomaten
1 halve Chinese kool
1 broccoli

En dan nog:
gefrituurde uitjes om over je soep heen te strooien
sambal

En begin op tijd. Dit kan even duren.

Ieder gerecht in de winter hoort te beginnen met een glas wijn, lijkt me. En met wie moet ik anders proosten? Dus vul een glas en kom dan terug. Ik wacht wel.

Proost. Laten we maar beginnen – die soep maakt zichzelf niet, en hoewel de zeikerige februariavond wel vanzelf overgaat in een dito februarinacht, is er niks mis mee om te proberen het proces wat draaglijker te maken. De wijn helpt, alvast.

Pak een mes en een flinke snijplank. Hak de uien, selderij en de winterpeen (de enige peen die zijn eigen seizoen krijgt) fijn tot kleine snippers. Zet de grootste pan die je kan vinden op hoog vuur (dat is altijd mijn grootste probleem bij groentesoep: teveel soep en te weinig pan), doe er een klein scheutje olijfolie bij, flikker de hele bovenstaande alinea erin zodat het lekker boosaardig sist en draai dan het vuur laag.

Nu zou het eigenlijk een goed idee geweest zijn om dat vlees als eerste even kleingesneden op hoog vuur dicht te schroeien in de pan om een Maillardreactie aan te zwengelen, maar het regent buiten en mijn to-do lijst grijnst me sadistisch en onaangeroerd aan vanaf mijn whiteboard in de keuken en ik heb de hele mik al in mijn soeppan geflikkerd en mezelf nog een glas wijn ingeschonken – dus daar is allang geen redden meer aan. Als jij het wel wil doen (wordt ’t wel beter van) dan ga je je gang maar. Wel even weer uit de pan halen voordat je de groente erin doet.

Ongeacht of je het vlees voorgebruind hebt (goed bezig) of niet (lamme tak) mag het nu in z’n geheel, inclusief dat bot, bij de gehakte zooi in de pan. Nu is het tijd voor de meer hardcore-groenten: de prei, de bloemkool en whatever je nog meer hebt gekocht om erin te flikkeren. Snij het allemaal op in semigroffe stukken. De prei in ringen van een halve centimeter dik, bijvoorbeeld, en de bloemkool in roosjes. Ik voeg meestal de helft van de groenten toe op dit moment, en laat de andere helft over om er op het laatste moment bij te doen zodat er ook nog stukjes met iets meer bite bij zitten.

Plet de twee teentjes knoflook en doe die er ook bij, net als de Italiaanse kruiden en wat peper en zout. Draai het vuur weer hoog, en let goed op de geur: als de knoflook naar een Italiaans restaurant begint te ruiken moet je actie ondernemen: laat er per ongeluk de helft van je glas wijn in vallen, of giet er een half kopje water bij als je niet van wijn houdt of zoiets geks. Hoeft niet veel te zijn allemaal, als het maar een klein beetje de agressieve hitte uit de pan haalt.

Roer het geheel door tot alles een beetje zacht is geworden en het lekker groentesoepig begint te ruiken, een minuutje of vijf of zo.

Nu mag alle zooi die ik nog vergeten ben er ook wel bij, zoals de aardappel en de laurierblaadjes. Gooi ook de pot bouillon, samen met eventueel weer een per ongeluk glaasje wijn, in de pan. Vul de pot twee keer met water en doe dat ook in de pan, en breng het aan de zachtjespruttelmodus.

Nu is het basically een kwestie van wachten. En drinken. Drinkwachten. Drachten. Dat is een dorp in Friesland. Schenk er nog maar een in hoor. Niemand oordeelt. Niet op een avond als deze.

Kieper vijf minuten voordat je gaat eten nog even de laatste restjes groenten in de soep.

De soep is het lekkerst als-ie minstens een uurtje heeft staan pruttelen. Eventueel kun je wat gekookte of gestoomde rijst in een kommetje doen en daar de soep overheen scheppen, daar wordt het nog dikker en voller van. Met wat sambal en gefrituurde uitjes is het helemaal af. Geniet ervan. Zelfs een kutavond als deze valt te redden met een kop dampende, volle groentesoep.

Naar je zin hier? Meer lezen? Like Open je Muil op Facebook!