Spaghetti Aglio e Olio (het blijft een bitch om uit te spreken: Akliólio? Allio è Oolio? Allioloo? Yolo? …) is in mijn huis wel zo’n beetje de standaard terugval voor als je echt geen zin hebt om ook maar één poot uit te steken. Als je op de bank wil vegeteren en onderuitgezakt spelletjes wil spelen terwijl The Big Bang Theory op de achtergrond loopt te gillen hoe slim dat grapje wel niet was omdat het woord “quantum” erin voorkwam. Mijn poep schoot uit mijn anus met quantumsnelheid! Ha ha ha! Het had maar een plancklengte gescheeld of mijn anus was uitgescheurd door hoe groot die drol was! Ha ha wat zijn we toch hoogbegaafd ha!

En dit. Seriously, stop met kijken naar deze zwakzinnige ellende

Okay, ik dwaal af. Pasta, daar hadden we het over. Pasta met bergen en bergen knoflook. Dus bel je date af, trek lijzig je keukenkastje open en doe voor de rest de hele avond bijna helemaal niks meer. Dit is de pasta met de allerhoogste lekkerheids-gemakindex.

Wat heb je nodig?
Voor 1 lazy bastard

• Spaghetti
• 3 teentjes knoflook. Drie ja. Ik was serieus over dat afzeggen van die date, vriend.
• Olijfolie
• Parmezaanse kaas
• Peper en zout
• Bouillonblokje voor in je pastawater
• (gedroogde) pepertjes, fijngehakt of verkruimeld

Al die dingen heb je nog in je keukenkastje staan, als het goed is en je braaf naar me luistert. Als je de bovenstaande dingen niet hebt: ga die shit als de donder inslaan en laat het niet weer gebeuren.

Begin met een waterkoker met iets van een liter water op te zetten. Hak ondertussen de knoflook tot kleine blokjes van ongeveer een millimeter of zo. Niet persen: dat maakt de knoflook te fijn, waardoor het teveel oppervlakte heeft, waardoor het te snel verbrandt. Verbrande knoflook smaakt naar geitenanus. Laat je pasta niet naar geitenanus smaken.

Zet nu een pan voor het koken van de pasta op het vuur en giet daar het kokende water in. Voeg een blokje bouillon toe, of een stevige snuf zout, en doe de pasta in de pan.

Zet ondertussen een grote koekenpan op het vuur, giet er een stevige scheut olijfolie in zodat het de hele bodem van de pan bedekt (maar ook weer niet zoveel dat je er een geit in kan verdrinken) en bak de pepertjes en knoflook zachtjes in de pan. Zachtjes. Het mag niet bruin worden. Als dat toch dreigt te gebeuren, schep je er een lepeltje pastawater bij, en zo pruttel je een beetje het leven door totdat de pasta al dente is.

Pasta klaar? Mooi, afgieten die bende. Bewaar wel een kopje van het water!

Kieper de spaghetti in de koekenpan met de olie en de knoflook. Hussel het flink door, en rasp er dan een handvol parmezaan overheen, giet er een scheutje goeie olijfolie in (twee theelepels ofzo is genoeg), maal er wat zout en peper in. Giet nu, terwijl je de pan schudt en alles goed door elkaar roert, in kleine scheutjes wat pastawater bij de pasta tot alles mooi bedekt is met knoflookpeperolieparmezaanspul en het lekker slushy klinkt.

Kiep het op een bord, rasp er obscene hoeveelheden parmezaanse kaas overheen en slobber het naar binnen en consumeer minstens één seizoen van South Park of Rick & Morty ter compensatie van je eerdere Big Bang bullshit.

Joe!