,,Yes it’s me. It’s me you are talking to.”

Frie s Wolma, u oefent al voor een rechtsgang in de Engelse taal. Hebt u al juristen in de arm genomen?

,,Ach, nee joh. Eric Bats van Radio Noord, een wandelende muziekencyclopedie, ontdekte de overeenkomsten in de liedjes. De eerste twee regels hebben dezelfde melodie. Maar ja, dat gebeurt toch veel vaker, of niet dan?”

Sommige artiesten of nabestaanden ervan hebben er aardig wat geld uitgesleept anders.

,,Ja... Een of ander muzikantje uit Grunnen... Dat weet ik niet hoor. Ik heb geen poot om op te staan.”

U had het liedje van Lucie Jones nog nooit gehoord?

,,Nee. tot afgelopen zaterdag niet. Ik heb het thuis nog even weer geluisterd. Toen heb ik geluidstechnicus Niels Lingbeek ook nog even een berichtje gestuurd. Hij vond het geen plagiaat. Als dit plagiaat is, wist Niels nog wel duizend voorbeelden van plagiaat te noemen.”

De zanglijn en de melodie komen toch wel aardig overeen in beide nummers?

,,Ja, die twee zinnen zijn eigenlijk precies hetzelfde. En dat komt steeds terug maar daarna is het nummer toch heel anders.”

Dus toch maar een rechtszaak overwegen?

,,Misschien heeft een songwriter dit liedje al heel lang in de kast liggen. En dan kom ik eraan en dan betichten ze mij van plagiaat. Dan heb ik een probleem. Het gebeurt zo vaak dat een melodie op een andere melodie lijkt. Ik heb ooit een liedje geschreven waar ik niks mee deed en dat hoorde ik later toch op de radio. Captain & Tenille hadden hetzelfde gemaakt: Do that to me one more time . Het was exact dezelfde melodie. Dat gebeurt gewoon. The Beatles deden het ook hoor, nummers pikken van artiesten uit de jaren ‘50. Zo werkt het toch.”

U hebt te weinig om een advocaat in de arm te nemen?

,,Dat is zo’n gedoe. Al dat geouwehoer. Als dit Engelse lied is vastgelegd voordat ik Noakend in de Regen vastlegde, dan kan ik mijn pensioentje wel vergeten. Die stress op mijn leeftijd... Hou op.”

Andere beroemde plagiaatkwesties

Zolang er (pop)muziek wordt gemaakt, betichten songschrijvers elkaar van plagiaat. Soms leidt dat tot juridische procedures en forse afkoopsommen. James Brown, wiens werk in zo ongeveer elk hiphopnummer gesampled werd, verdiende er kapitalen mee. Een paar gevallen van (vermeende plagiaat:

- De erven Marvin Gaye kregen gelijk van de rechter. Robin Thicke en Pharrell Williams zouden de hit Blurred Lines grotendeels gekopieerd hebben van Gayes nummer Got to give it up uit 1977

- Vanilla Ice dacht voor zijn hit Ice Ice Baby zo maar de baslijn uit Under Pressure van Queen en David Bowie te kunnen ‘lenen’. Dat was niet zo. Via de rechter werd hem de rekening gepresenteerd.

- Harry Slinger van Drukwerk voelde zich vereerd toen het intro van Rihanna’s nummer Love on the Brain verdacht veel overeenkomsten vertoonde met de Drukwerk-hit Je loog tegen mij . Slinger op zijn beurt had dat nummer weer handig geleend van Nico van Apeldoorn en songschrijver Kaspar Peterson, twee oude kennissen van Slinger. Zij hadden het nummer in een punkversie geschreven voor de groep Door Mekaar.

- Bluesman, songwriter en bassist Willie Dixon moest er tot halverwege de jaren ‘80 op wachten maar toen kreeg hij zijn gelijk. De mannen van Led Zeppelin moesten erkennen dat ze voor Whole Lotta love leentjebuur hadden gespeeld bij Dixons You want love .

- The Beatles konden er ook wat van. Come Together was ‘geinspireerd’ door Chuck Berry’s You can’t catch me . George Harrissons My Sweet Lord vertoont opvallende overeenkomsten met He’s so fine van The Chiffons.

- The Beach Boys bleken met Surfin USA schatplichtig aan Chuck Berry’s hit Sweet Little Sixteen.