Ben ik een racist? Wat heb ik dan vroeger bestreden?

Op de lagere school werd ik eens uitgemaakt voor 'dief' omdat ik een door een medeleerling ontvreemd kleurpotlood eerlijk terugbracht naar de rechtmatige eigenaresse die mij niet geloofde en mij bij de juf aangaf.

Onzekerheid kroop bij mij naar binnen.

Onzekerheid ontstaat wanneer je niet meer weet of je iets goed doet. Je denkt dat je niet discrimineert, maar al je hele leven lang blijk je 'onbewust' zwarten te vernederen. Of je meent in alle oprechtheid dat je het voor de meest kanslozen opneemt, maar dan word je uitgescholden voor fascist.

Onzekerheid - ik weet waarover ik spreek - leidt tot verlamming of revolutie. Verlamming, omdat je, als je vals beschuldigd bent, je maar hele­maal niets doet. Revolutie, omdat je gek wordt van je onzekerheid en besluit orde op zaken te stellen.

Je wordt onrecht aangedaan terwijl je meent recht te doen.

Zo leef ik nu al tijden in more­le onzekerheid, herken ik bij mezelf een zekere verlamming, maar daardoor ontwaken revolutionaire gevoelens.

Hoe mijn geweldloze revolutie voltrokken moet worden, weet ik dus niet (te onzeker voor).

Wat eist mijn revolutionaire generale staf? Dat de definities van de woorden hersteld worden. Ons Heilige Boek is het Woordenboek.

Ik word er gek van continu uitgemaakt te worden voor datgene wat ik juist bestrijd. Ben ik een racist? Een fascist? Wat heb ik dan vroeger bestreden? Dat was toch het fascisme en het racisme? Maar waar strijden dan mijn tegenstanders tegen?

Het gekke is dat ik meen dat wie mij van racisme en fascisme beschuldigt, zich daar juist zelf aan schuldig maakt. Ik zag bijvoorbeeld de antropologe Gloria Wekker bij Buitenhof, en voor zover ik haar begreep, vond ik haar juist een raciste. En ik denk dat zij dat van mij vindt.

Racisme is altijd fout, maar wanneer onzeker wordt wat racisme is en dat wordt ook niet duidelijk gemaakt, dan vermeerder je het racisme in plaats van je het daadwerkelijk bestrijdt.

Ik vind het best als er nieuwe definities komen van racisme en fascisme, maar vindt het dan niet vreemd dat we elkaar niet meer begrijpen, dat alle partijen zich dan onrechtvaardig behandeld voelen. Herstel de woorden waarvan de betekenis omgedraaid is.

Als ik, zonder dat ik het wist, de vijand blijk voor degene met wie ik dezelfde strijd vocht, dan stevenen we af op een heus drama.

Theodor Holman (1953) is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker. Elke dag, uitgezonderd zondag, lees je hier zijn column. Lees al zijn columns terug in het archief.

Reageren? t.holman@parool.nl