Niet plat-rechts maar doordacht-rechts
Nederland kent diverse meldpunten voor klachten over discriminatie. FvD-Kamerlid Theo Hiddema houdt zijn maiden speech en moet niets hebben van die “klaag- en klikpunten”. Wat zegt zo’n klacht die niemand controleert nu eigenlijk? Niets. Afschaffen dus, die meldpunten.
Je zou Hiddema kunnen verwijten dat hij zijn schouders ophaalt over discriminatie. Dat dit platte, rechtse praat is. Maar hoe framet hij zijn standpunt?
Voordat hij zijn kritiek uit, benadrukt hij dat discriminatie “dom en bekrompen” is. Wie discrimineert is “vreugdeloos en verbeten”. Dat soort mensen moet je laten “gaarkoken in hun vooroordelen en chagrijn”.
Wat gebeurt hier?
Eén. Hiddema benadrukt eerst zijn waarden; hij verwerpt discriminatie en veracht wie discrimineert. Wie wordt gediscrimineerd, heeft Hiddema aan zijn zijde. Hij kijkt echt niet de andere kant op.
Omdat je waarden goed zijn, kom je niet over als plat-rechts, maar als doordacht-rechts
Twee. Als het met de waarden van een politicus goed zit, word je ontvankelijker voor zijn standpunten over beleid. Inderdaad, kun je denken, wat moeten we met die meldingen? Wat zeggen ze, als ze niet worden gecontroleerd?
Drie. Omdat je waarden goed zijn, kom je niet over als plat-rechts, maar als doordacht-rechts. En wellicht aantrekkelijk voor alle rechtse kiezers die hun opvattingen vaak beginnen met: “Ik wil niet discrimineren, maar…”
Iets zal er wel aan Hiddema knagen. Als je meldpunten echt volstrekt overbodig vindt, dan is het toch wat onbenullig dat je maiden speech uitgerekend daar over moest gaan.
Hans de Bruijn is bestuurskundige en debatspecialist. Wekelijks analyseert hij de sturende taal van politici.