Direct naar artikelinhoud
Filmrecensie

'Life': Vertrouw nooit een buitenaardse zeester

Ruimtefilm 'Life' vliegt te veel op automatische piloot

Buitenaards leven blijkt uiterst dodelijk in Life, een bloedige ruimtethriller die na een succesvolle lancering te snel op automatische piloot overschakelt.

De film begint met een spannend partijtje ruimtehonkbal: met een mechanische arm plukt de zeskoppige bemanning van het Internationaal ruimtestation ISS een losgeslagen Marssonde uit de lucht. Zoals ze gehoopt hadden, bevat die bewijs van buitenaards leven. Euforie!

Life speelt zich af in een parallel universum waar Ridley Scott nooit Alien gemaakt heeft. Anders had de bemanning vast geweten dat het echt geen goed idee is om buitenaardse beestjes mee aan boord van een ruimteschip te nemen. Het eencellige Marswezentje dat ze liefkozend Calvin noemen, groeit al snel uit tot een flinke zeester. Pas wanneer die de hand van een van de crewleden vermorzelt, ruikt de bemanning onraad. Te laat, want al snel glipt Calvin met zijn flappende pootjes het verluchtingssysteem in.

Ruimtefilm 'Life' vliegt te veel op automatische piloot

‘Tien kleine visjes’ in de ruimte

Wat er daarna gebeurt? Laten we het erop houden dat je uitgebreid de kans krijgt om te bestuderen hoe bloed zich gedraagt bij zero gravity. Regisseur Daniel Espinosa (Snabba Cash) mikt aanvankelijk op het soort body horror waar David Cronenberg zijn neus niet voor had opgehaald. Heerlijk gewichtloos griezelen.

Maar na die geslaagde lancering schakelt Espinosa te snel over op automatische piloot, om ons vervolgens in een voorspelbare baan rond de clichés van het ruimtehorrorgenre te katapulteren. Doe ons dan maar Arrival: daar leverde de confrontatie met buitenaards leven tenminste iets totaal onverwachts op. Life daarentegen mondt gewoon uit in een typische afvalrace: ‘Tien kleine visjes’ in de ruimte.

Veel stijl, weinig leven

Met zijn stijlvolle, glijdende camerabewegingen en ononderbroken takes heeft Espinosa de dienst visual effects wellicht veel overuren en nog meer hoofdpijn bezorgd. Het resultaat mag dan ook gezien worden, maar het verbluft niet zoals Gravity of Interstellar. Daarvoor ontbreekt het de film aan ambitie. Het is efficiënte, maar holle suspense. En de titel ten spijt zit er ook maar weinig leven in. De meeste personages komen nooit echt van het papier los en zijn onderling inwisselbaar. Enkel Ryan Reynolds, Jake Gyllenhaal en Ariyon Bakare geven ons zin om de namen van hun personages te memoriseren, voordat ze mogelijks het loodje leggen.

Ach, we hebben toch tenminste één wijze levensles geleerd uit Life: nooit buitenaardse zeesterren vertrouwen. Hoe schattig hun pootjes ook flappen.

Genre: Ruimtehorror
Van: Daniel Espinosa
Met: Jake Gyllenhaal, Rebecca Ferguson, Ryan Reynolds, Ariyon Bakare
Duur: 104 min.