'Waarom mag je niet feesten, een week na het overlijden van je moeder?' (nos.nl)

Ik ging al feesten toen mijn moeder nog in de woonkamer lag opgebaard. Maar toen een van de feestgangers een necrofiel bleek te zijn, ging me dat toch net iets te ver. Ik blijk dus toch niet zo verlicht en bevrijd te zijn als ik gehoopt had.

Domme vraag in de headline. Er staat nergens in de wet dat je niet mag feesten, een week na het overlijden van je moeder.

Het komt gewoon kil en respectloos over als je dat doet, de meeste mensen willen ook helemaal niet feesten als een dierbare is overleden. Als je op de betreffende dood was voorbereid kan ik me voorstellen dat je sneller weer de draad oppakt, maar ga nu niet doen alsof je een soort morele revolutionair bent.

Ik word moe van al deze mensen met vervolgingscomplexen in de media.

LHBT is overdreven(ja, er zijn zeker problemen maar ga nu niet doen alsof het op het niveau is als racisme tegen zwarten in de vorige eeuw of de vervolging van LHBT-mensen in Afrika, Midden-Oosten en Rusland).

Racisme wordt vaak overdreven. Zie bijvoorbeeld Sylvana Simons. Tegenwoordig is alles racisme. Ironisch genoeg is Nederland een van de minst racistische landen ter wereld.
Daarnaast zijn zwarte mensen ook racistisch onderling en tegenover andere raciale groeperingen(volgens haar ben je bijvoorbeeld als Roemeen een slavendrijver, terwijl Roemenië nooit kolonies heeft gehad).

Wat een drama zeg, ga toch is een leven zoeken.